ผักกาดปลิว

วงศ์ COMPOSITAE
ชื่อวิทยาศาสตร์ Crassocephalum crepidioides (Benth) S.Moore -Erechtites valerianaefolia
ชื่อสามัญ
ชื่อพื้นเมืองหรือชื่ออื่นๆ หญ้าดอกฟุ้ง ผักกาดหัวปลิว ผักกาดฤาษี ตังโอ ผักกาดลม
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ เป็นพืชล้มลุก สูงประมาณ 3-5 ฟุต ลำต้นเป็นเหลี่ยม สีเขียวอ่อนลักษณะใบใบกว้างประมาณ 3-5 นิ้ว ขอบใบเป็นหยัก ผิวใบมีขน หลังใบขรุขระ ดอกอ่อนมีสีแดงเรื่อๆ ดอกเมื่อบานเหมือนปุยนุ่น เกสรสีแดงอ่อนและเมื่อดอกแก่จะปลิวตามลม เมื่อไปตกตรงไหนก็จะเจริญเติบโตขยายพันธุ์ต่อไป พื้นที่ที่เจริญเติบโตได้ดี ชอบที่ป่าโปร่ง มีแสงแดดเพียงพอ ชาวบ้านมักมองว่าเป็นวัชพืช
ประโยชน์ด้านอาหาร ยอดอ่อน ใบ ดอกอ่อนกินสด ผัด ลวกจิ้มน้ำพริก หรือแกงส้ม (ลำต้นอ่อน) หรือใช้ยอด ใบ ดอง (เหมือนผักกาด) รสชาติรสเย็น มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ส่วนที่ใช้ขยายพันธุ์ดอกแก่ และต้นอ่อน
สรรพคุณทางยา

• บำรุงหัวใจ บำรุงโลหิต แก้ซาง

เพาะขยายพันธุ์ ใช้เมล็ด