บังบาย

วงศ์ LEEACEAE
ชื่อวิทยาศาสตร์ Leea indica Merr.
ชื่อพื้นเมืองหรือชื่ออื่นๆ บังกาย ฝีเสื้อ กะตังบาย(ภาคใต้) กะตังแดง (กรุงเทพ) , เขือง บังใบ กะตังใบ กะตังบาย (ภาคกลาง) , กะลังใบ เขืองแขงม้า (ภาคเหนือ)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ ต้นออกเป็นพุ่มโปร่ง สูงประมาณ 3 เมตรลักษณะใบใบเลี้ยงคู่ ใบเรียว ปลายแหลม ขอบใบเป็นหยัก ผิวหน้ามัน หลังใบมีเส้นใบนูน ก้านใบแต่ละก้านมีใบ 3-5 ใบ แตกออกเป็นชิ้น ๆ ตามข้อลำต้นลักษณะดอกดอกตูมสีเขียว ออกดอกส่วนยอด ดอกบานสีขาว ลักษณะผลผลแก่สีเขียว ผลสุกสีดำ
ประโยชน์ด้านอาหาร อาหาร ยอดอ่อน ยอด ดอกใช้เป็นอาหารประเภทใช้ยอด ผลอ่อน และดอกทำผักเหนาะรสชาติฝาด มัน
สรรพคุณทางยา

• ราก ยา รากใช้ขับเหงื่อ แก้ไข้ แก้ปวดเมื่อยตามร่างกาย แก้บิดและแก้ท้องร่วง เป็นยาพื้นบ้านอีสานใช้รากผสมลำต้นขมิ้นเครือ ลำต้นเมื่อยดูกและรากตากวาง ต้มน้ำดื่มแก้ท้องเสียภาคเหนือใช้เข้าตำรับยาดองเหล้าบำรุงกำลังเรียกว่าเขืองแข้งม้า โดยใช้ส่วนของรากรากแก้ปวดเมื่อยตามร่างกายและช่วยขับลม